DWUDZIESTA CZWARTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU, 15 września 2019

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE 1. Dzisiejsza niedziela rozpoczyna w Kościele w Polsce Tydzień Wychowania i kwartalne dni modlitw za dzieci, młodzież i wychowawców. Został on ustanowiony jako wyraz troski o dobro młodzieży i dzieci, a także, aby zwrócić uwagę ludzi dobrej woli na pilną potrzebę wychowania młodego pokolenia do wartości. Podejmując tę inicjatywę, trwajmy na osobistej i wspólnotowej modlitwie za dzieci, młodzież, polskie szkoły i rodziny. 2. Na szczególny dzień modlitwy w intencji dzieci , młodzieży, wychowawców nauczycieli, katechetów i rodziców zapraszamy w święto św. Stanisława Kostki w środę 18 września o godz. 18.00. 3. Kościół przeżywa dzisiaj również dzień modlitwy w intencji środków społecznego przekazu. Prośmy o rzetelność i poszanowanie chrześcijańskich wartości dla wszystkich pracowników mediów. Zachęcamy do korzystania z szerokiej oferty wydawnictw i mediów katolickich. 4. W nowym roku duszpasterskim rozpoczynamy przygotowania do sakramentów I Komunii św. i bierzmowania. Pierwsze spotkanie z rodzicami dzieci przygotowujących się do I Komunii św. odbędzie się 29 września po sumie o godzinie 11.30. Natomiast spotkanie młodzieży przygotowującej się do przyjęcia sakramentu bierzmowania odbędzie się w czwartek o godz. 18.00. Zapraszamy uczniów z klasy ósmej. 5. Dzisiaj, 15 września 2019 roku o godzinie 15.00 odbędzie się Uroczystość powitania dzwonu „Pamięć i Przestroga". Najpierw zostanie odprawiona Msza święta przez 30 kapłanów pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa Wacława Depo w kościele pw. św. Józefa, a po mszy świętej przejdziemy na mury zburzonego kościoła Farnego, gdzie odbędą się dalsze uroczystości powitania. W czasie poświecenia dzwonu we wszystkich kościołach parafialnych rozdzwonią się dzwony. 6. 17-go września przypada kolejna rocznica napaści Związku Radzieckiego na Polskę w 1939 roku. Wspominamy wszystkich poległych na Wschodzie, deportowanych i zamęczonych na Syberii i w innych miejscach kaźni. Prosimy miłosiernego Boga o pokój i zgodę między narodami. 7. Wszystkich solenizantów i jubilatów zapewniamy o modlitewnej pamięci i składamy najlepsze życzenia. 8. W minionym tygodniu Pan Bóg powołał do wieczności Mariannę Mikoś. Wieczny odpoczynek racz jej dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj jej świeci! SŁOWO BOŻE:

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca». Powiedział też: «Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».

Łk 15, 1-32