NIEDZIELA WIELKANOCNA 17 kwietnia 2022 - ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

1. Dziś uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego.
2. Serdeczne słowa wdzięczności kierujemy do wszystkich, którzy włączyli się w przygotowanie celebracji Triduum Paschalnego oraz dekoracji w naszej świątyni.

• • Dziękuję za dekorację Grobu Pańskiego i Ciemnicy Siostrze Cecylii , Panu Tadeuszowi Rokickiemu, Panu Grzegorzowi Pacynie, Panu Markowi Zdziech, Pani Katarzynie i Barbarze, Strażakom z Bieniądzic.
  • Bóg zapłać wszystkim Ofiarodawcom, którzy składali się na kwiaty do Grobu Pańskiego.
  • Bóg zapłać Ks. Markowi – Profesorowi z Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie, za posługę w konfesjonale i za pracę w czasie Liturgii Wielkiego Czwartku, Wielkiego Piątku, Wielskiej Soboty i w dniu dzisiejszym.
  • Bóg zapłać Braciom i Siostrom Strażakom z Wielunia Bieniądzic i Urbanic, Akcji Katolickiej, Żywemu Różańcowi, Asyście, Dzieciom, które sypały kwiaty, Ministrantom i Lektorom, Orkiestrze z Wierzchlasa, Panu Organiście Szymonowi i całemu Chórowi parafialnemu Bóg zapłać Scholii młodzieżowej za oprawę muzyczną. Bóg zapłać Panu Tomaszowi Akuliczowi, Pani Katarzynie Olejnik, Panu Cezaremu i Marii Cabanom, Pani Grażynie Zdziech, Pani Barbarze Kośnej, Panu Piotrowi Kaczmarkowi, Pani Beacie i Pawłowi Kicmachom, Panu Adamowi Rychlikowi, Tadeuszowi Misztela, Teresie Kapraskiej, Annie Gogola, Magdzie Szymańskiej, Marcinowi Kaczmarkowi, Przemkowi Gogola, za zaangażowanie w czasie liturgii Wielkiego Tygodnia i Zmartwychwstania Pańskiego.
  • Jutro Poniedziałek Wielkanocny. Porządek Mszy św. świąteczny.
  • Za tydzień, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, o godz. 15 spotkajmy się na godzinie miłosierdzia. Bóg nieustannie nas zaskakuje miłosierdziem okazywanym nam w przeróżny sposób. Niech nasza modlitwa będzie wyrazem wdzięczności Bogu.

3. Jutro poniedziałek w oktawie Wielkanocy – drugi dzień naszego świętowania. Msze Święte w naszej świątyni będą sprawowane według porządku niedzielnego. Ofiary składane na tacę będą przeznaczone na katolickie uczelnie.
4. W piątek z racji oktawy Wielkanocy nie obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.
5. Najbliższa niedziela będzie drugą niedzielą wielkanocną, czyli Niedzielą Miłosierdzia Bożego, która rozpocznie Tydzień Miłosierdzia.
6. Niech wielkanocna radość płynąca ze zmartwychwstania Pana będzie udziałem nas wszystkich. Niech Zwycięzca śmierci, piekła i szatana umacnia wiarę, nadzieję i miłość w naszych rodzinach i społecznościach, wspomaga na drogach codzienności oraz oświeca blaskiem swojej prawdy.

W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali.

On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».

Zapytał ich: «Cóż takiego?»

Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».

Na to On rzekł do nich: «O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili między sobą: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»

W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a z nimi innych, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.