DWUDZIESTA PIERWSZA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU, 24 sierpnia 2025
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
1. Przed nami ostatni tydzień sierpnia – miesiąca trzeźwości, a dla wielu ostatnie dni urlopów i wakacji.
2. Dzisiejsza niedziela swoją rangą przykrywa w liturgii święto Świętego Bartłomieja, Apostoła. Tradycja głosi, że zaniósł Ewangelię aż do Indii, gdzie poniósł śmierć męczeńską.
3. We wtorek, 26 sierpnia, ponownie nasze myśli i serca skierujemy na Jasną Górę, aby uczcić Najświętszą Maryję Pannę Częstochowską. Czym jest i czym powinna być dla nas Jasna Góra, przypominał Święty Jan Paweł II, gdy mówił: „Na Jasną Górę przychodzimy do Matki Boga z wielowiekowym już depozytem naszego zawierzenia, które jest dziedzictwem całych pokoleń". To nasze zawierzenie Pani Jasnogórskiej w naszym kościele ponowimy również podczas Mszy Świętej o godz.7.30, 10.15, 11.30, 18.00
4. W piątek, 29 sierpnia, w liturgii wspominamy Męczeństwo Świętego Jana Chrzciciela. Za swoją bezkompromisową postawę Jan Chrzciciel, podobnie jak inni prorocy, a później Apostołowie, zapłacił najwyższą cenę. Tego dnia będziemy prosili go o ład moralny w naszych rodzinach, wspólnotach i w naszym całym narodzie.
SŁOWO BOŻE (Łk 13, 22–30):
Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»
On rzekł do nich:
«Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają.
Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”.
Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!”
Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych.
Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».
"Ciasne drzwi"
Pytanie o zbawienie jest wciąż aktualne: ilu będzie zbawionych? Jezus nie podaje statystyk. Zamiast tego kieruje uwagę pytającego na coś o wiele ważniejszego – na osobisty wysiłek wejścia przez ciasne drzwi.
To wezwanie oznacza, że zbawienie nie dzieje się automatycznie. Nie wystarczy być blisko Jezusa zewnętrznie – słuchać Go, spotykać, uczestniczyć. Potrzeba czegoś więcej: życia przemienionego, serca gotowego, uczynków miłości.
Obraz zamkniętych drzwi jest mocny. To przestroga, że przyjdzie moment, kiedy nie będzie już można odkładać decyzji. Czas łaski jest teraz.
Nie wystarczy mówić: „Byłem blisko Kościoła”, „Słyszałem Ewangelię”, „Przecież znam modlitwy”. Jezus pyta głębiej: czy żyjesz sprawiedliwością i miłością?
A jednocześnie Ewangelia niesie nadzieję: zaproszeni są wszyscy – z każdego miejsca na ziemi. Nikt nie jest wykluczony z uczty w królestwie Bożym. Ale drzwi są wąskie, bo prowadzą przez pokorę, nawrócenie i codzienny wybór dobra.
Abba Jan:
„Drzwi do życia są ciasne, bo serce musi zrzucić ciężar własnej pychy, zanim przez nie przejdzie.”
Abba Ewagriusz:
„Ten, kto nie walczy ze swoimi namiętnościami, stoi u drzwi królestwa, ale nie wchodzi.”
Św. Jan Paweł II:
„Świętość nie polega na wielkich czynach, ale na codziennej wierności małym sprawom.”
Św. Ojciec Pio:
„Droga do nieba jest wąska, ale kto modli się i ufa, ten idzie pewnie.”
Św. Teresa z Lisieux:
„Bóg nie pragnie wielkich rzeczy, pragnie tylko naszej miłości.”
Panie Jezu,
Ty uczysz mnie, że brama do życia jest ciasna, ale otwarta.
Daj mi serce pokorne, które nie szuka wygody, lecz prawdy.
Odejmij ode mnie złudne poczucie samozadowolenia.
Niech moja wiara nie będzie tylko słowem czy wspomnieniem, ale życiem przemienionym Twoją łaską.
Przyjmij mnie, gdy zapukam – nie własnymi zasługami, lecz Twoim miłosierdziem.
Amen.